SCHRIJFVRIJ
Ik ben even elders, nee, geen functie. Ben je mal. Juist niet.
Ik heb mij verschanst in de skriuwersark, je mag ook schrijfboot zeggen, ergens in het best wel lege land tussen Drachten en Leeuwarden. Ik zit op de schrijversvakschool in klas 1 maar doe net of ik al een echte schrijver ben. Met dank aan een vriend zit ik hier een week.
In mijn eentje.
Het druilt.
Ik heb alleen een fiets hier.
Het is ’s avond zó donker dat ik de eerste nacht een paar keer mijn ogen open en dicht deed en het toch even zwart bleef.
Ik schrijf, zet koffie, kijk naar buiten.
Het vogelvolk zwemt voor de deur. Trekt zich niets aan van de regen, leeft zich volop uit in lentegedrag. De zwanen zwieren hun halzen om elkaar totdat er kordaat wordt ingegrepen en er één, het zal de dame zijn, ogenschijnlijk gewelddadig, kopje onder wordt gehouden. De daad volgt zonder omhaal. Net als ik denk ‘dit duurt te lang’ komt ze boven en halzen ze verder. Daarna wordt er weer geklust aan het nest.
Ondertussen volg ik mijn eigen ritme. Ik geloof dat dat het is wat het zo fijn maakt. En het kacheltje natuurlijk. Ik voel me geborgen al zou je dat misschien niet zeggen als je onderstaand gedicht leest.
Vergeefs gedicht
Ik ga weg, een tijdje,
ik wil je missen,
dat vage weldadige voelen
met een sliertje pijn.
Ik ben anders, ergens vrij
van veinzen en verwachtingen.
Bang geweest voor de bijl
in de schuur.
Dutjes gedaan en gedanst.
Een beetje gehuild
als voorschot op echt verdriet.
Dan nóg het willen.
PS: na dit gedicht stond er vanmorgen echt een nieuwsgierige man naar binnen te loeren. Ik zweer het. Een zilverkeurige Volvo (tenminste dat dacht ik, ik ben een waardeloze politie-getuige) stond voor de toegangsbalk geparkeerd. De man liep terug naar zijn auto aan de weg, keek voordat hij in stapte nog een keer om, zag mij bij het raam staan, en reed weg.
PPS: vóór dit gedicht en dit incident plopte er al een titel op voor een thriller ‘Moord op de schrijfboot’.
Hier alvast een stukje:
Ik liep het halletje in. Buiten was het ondertussen zó donker dat ik geen verschil kon zien tussen ogen dicht of open. Tijd voor de controle-ronde, te beginnen bij de buitendeur. Ik schrok van de gedaante in het geribbelde glas van de deur, één arm kwam omhoog. Maar die maakte dezelfde beweging als mij. Het gemak waarmee ik zelf voor een moordenaar hield verbaasde me. Mijn gedachten gingen naar de schuur, de enorme bijl in de hoek en jawel, daar had je Jack Nicholson al als echt enge man. Mijn hart sloeg een tikje over toen ik terugsnelde naar de kamer. Ik griste de sleutels en draaide het lullige slotje dicht. Had gelukkig de tegenwoordigheid van geest om de sleutel eruit te halen. Ik kende de trucjes, het zal mij niet overkomen dat de grote Jack hier een raampje in komt tikken en zonder moeite binnen staat.
Ik zette de muziek iets harder, zong zelfs een beetje mee en begon aan de afwas. Wat kon mij nou gebeuren?
PPPS: een gedicht laten lezen is veel enger dan op zo’n boot zitten. Volgende week geef ik weer gewoon les hoor en vannacht ga ik lekker slapen!
PPPPS: wil jij ook even vrij én lekker slapen? Je hoeft niet naar een boot;) Kijk maar eens in de agenda wat voor fijne yogaspecials er in de planning staan. Je kunt zaterdag al meedoen met de CAY special en op 1 april is er een YIN yogaspecial.